Moeder zoekt vlooien
het sakijong is gelaten –
eenzaam, niet alleen!

Zo een hels kabaal –
vari’s overal te horen.
Plots stopt het lawaai.

Ah, een vale gier –
met gevaarlijke snavel –
op zijn qui-vive.

Struise struisvogel –
met een vluffige haardos –
een lichte glimlach.

Een kleurrijk gezicht –
het kopje lichtjes gedraaid.
O’ zo zonparkiet.

Langzaam bewegend –
een leguaan in zijn hok.
Dit is wat het is?

De vogels spelen
zij aan zij op dat ene takje.
Nu, eindelijk rust.

Een pelikaan staat
met de vleugels wijd gespreid.
IJskoude planken!

Twee tapirs rusten –
op een bed van bladeren –
de zon – op hun rug.

O, oude kameel –
zo’n dertig jaar in de zon.
Nog maar even – leven!