Een van de meest voorkomende papiertjes op straat zijn de wikkels voor de lekkere trek, zoals snickers, bounties. De wikkels zijn van zacht plastic en niet zo snel afbreekbaar, maar weten de snoepers dat? De tandarts zal er wel blij mee zijn. Deze getuige van overconsumptie is vooral populair bij fietsers, want de meeste wikkels liggen op het fietspad.

Ik denk tijdens het prikken, kunnen ze die wikkels niet gewoon in hun jas meenemen en thuis weggooien? Om nog maar te zwijgen van het feit dat de wikkels ook kapot worden gescheurd en twee keer prikken noodzakelijk is.

Prikken met aandacht helpt om je in de geest niet bezig te houden met dit soort overwegingen. Je kijkt naar de wikkel of verlegt de aandacht kort naar de prikker. Het idee achter het met aandacht werken is om tot een stille geest te komen, het blijkt echter dat deze geest onmiddellijk aan de wikkel of de prikker een woord of gevoel verbindt en zodoende de stilte meteen verbreekt zonder dat je het in de gaten hebt. Je denkt dan stilte en dat is geen stilte in de geest, terwijl het leven voor je voeten plaatsvindt of gebeurt.

Het helpt niet al die gedachten en is meer egoïsme van mijn kant, omdat ik vind dat het anders kan en zelfs moet. Mijn zogenaamde onbaatzuchtig prikken voor een schone wereld, voor de samenleving of buurt, komt voort uit mijn persoonlijke verlangen om de wereld te verbeteren. Niets mis met het onbaatzuchtige verlangen, maar het verstevigd wel mijn egoïsme van hoe het hoort te zijn, hoe men zich moet gedragen en staat haaks op mijn onbaatzuchtigheid.