Is bezinnen bijvoorbeeld naar een klooster gaan of even nadenken voor  je iets doet? Dat  zou dan inhouden  dat je vooraf kunt bedenken hoe  situaties  of handelingen zullen lopen. Natuurlijk kun je er een  voorstelling van hebben in je geest.

Mijn ervaring is dat het toch vaak anders loopt dan je denkt; misschien niet helemaal  maar toch anders. Eigenlijk logisch want je bent nog niet in die situatie of  dat ene moment in  die situatie. Een bekent voorbeeld is een sollicitatiegesprek, waarin je o.a. een jaar werkeloosheid  wilt verdoezelen. Of een uit-de-kast-gesprek met je ouders, dat je als zoon op jongens valt. Een iets eenvoudiger voorbeeld is koken van een nieuw recept, waarbij je bepaalde ingrediënten nog nooit gebruikt hebt.

We vergeten vaak dat we alleen maar in een situatie hoeven te stappen of een handeling te  beginnen en dat dan pas dat  ‘moeilijke’ moment kan komen. We hebben geen  vertrouwen dat de oplossing in dat moment vanzelf oprijst. Er wordt niet gevraagd naar het jaar werkloosheid of de nieuwe werkgever vindt het fantastisch dat je een wereldreis  van een jaar hebt gemaakt.
Je ouders wisten het al dat je op jongens viel, ondanks dat zij het moeilijk vinden houden ze nog van je.
Je kon het ingrediënt nergens kopen en kon het dus niet gebruiken, toch smaakte het fantastisch.

Heeft het wel zin je vooraf te bezinnen en allerlei gedachten op je hals te halen en onrust toe te laten, terwijl het leven anders loopt dan je ooit zou kunnen bedenken. Ben er gewoon en zie maar!