Je bent er eenvoudig. Je loopt, eet, rookt, luistert, hebt lief en denkt. Allemaal heel normaal en logisch en niets mis mee.

Je vraagt je daarbij af Wie ben ik? Wat heeft het leven voor betekenis? En nog veel meer vragen al of niet gebaseerd op je waarnemingen, oordelen,  meningen, overtuigingen of vooroordelen.
Dat denken in de geest begint natuurlijk ergens, eventueel los van je waarnemingen, oordelen , overtuigingen of vooroordelen. Vaak zonder dat je het in de gaten hebt. Je rijdt bijvoorbeeld auto en zit aan de vakantie te denken en je ziet de weg of de natuur niet.
Wat is het begin van denken? In ieder geval het leven zelf zoals zich dat op enig moment aan je voordoet, je leven dat geen moment hetzelfde is, maar voor onze geest misschien wel steeds hetzelfde lijkt.  Je wandelt bijvoorbeeld  vaak in dezelfde omgeving en dan ook nog hetzelfde pad. Het lijkt telkens hetzelfde pad te zijn, maar de blaadjes aan de bomen zijn dat in ieder geval niet, ook niet het seizoen.
e ziet de blaadje niet want je geest is ergens anders en gaat maar door, terwijl jouw leven onbewust verder gaat en voortdurend verandert en niet meer dat is wat je geest denk dat het is. Je denken loopt achter de feiten aan en dat geldt ook ten aanzien van wie je denkt dat je bent.
Eigenlijk hoef je alleen maar te zijn of te laten gebeuren. Zo gauw je gaat denken  begint het spel van benoemen, labelen, oordelen, meningen en vooroordelen en is er een dualiteit in je geest ontstaan.
Een dualiteit waarin je posities inneemt van meer of minder, voor of tegen en zelfs goed en kwaad. Het zij zo, maar de dualiteit in je geest staat los van het leven zoals dat hier en nu aanwezig is.
Op het moment dat je jouw  leven ziet gebeuren of louter waarneemt is de dualiteit van het denken ver weg en is je leven veel meer dan je denkt; zijn de mogelijkheden die gebeuren onvoorspelbaar en oncontroleerbaar.