Ik ben een buitenlander, een onderwijskundige, een vrouw, elektricien, een resultaatgerichte CEO.

Wat een mens niet allemaal bedenkt wat hij is of zou willen zijn. Overigens denkt hij dat maar af en toe op een dag, niet de gehele dag. Blijkbaar is dit heel belangrijk voor ons, welke identiteit wij denken te hebben. We lenen er een status aan of bijbehorend gedrag.

Het lijkt ons vrijheid van handelen te geven, een zekerheid over wie of wat we zijn, zelfs een soort bescherming in de zin dat we volledig geloven dat we op die identiteit aangesproken kunnen worden door anderen. Dergelijke gedachten komen op onwillekeurige momenten op. Is dit nu alles? We leven  de hele dag zonder dat we aan onze zogenaamde identiteit denken. Zou het niet veel makkelijker zijn om gewoon te zijn, het leven te zien en onze identiteit te laten voor wat die is namelijk een gedachte die ons uit het alledaagse spontane leven haalt.