Twee dagen voor Kerstmis (2017) kreeg ik de uitslag van mijn jaarlijkse onderzoek. De chirurg viel meteen met de deur in huis en zei ‘Er zijn uitzaaiingen in uw lever gevonden. De oplossing is een levertransplantatie en eventueel bestraling, maar wegsnijden of wegbranden kan zeker niet’. Daar zit je dan, want dit had ik helemaal niet. Er ging meteen van alles door mijn geest, zoals niet op vakantie kunnen, blijvend pillen slikken tegen afweerreacties etc. Wel moest er nog een PET scan in een gespecialiseerd ziekenhuis gemaakt worden om te kijken of er elders nog meer uitzaaiingen zaten. Gelukkig liet de scan geen andere uitzaaiingen zien en bleek juist de beste oplossing wegsnijden en wegbranden van de tumoren. Ineens begin je weer te denken in mogelijkheden, zoals een weekendje naar Brugge of met de caravan op vakantie.

Dit is de kant van de geest of het denken, dat mij helemaal uit het hier en nu van het leven haalde. De andere kant is dat het leven gewoon door gaat, zoals koffie drinken, genieten van de bloemen, een grasspriet of praten met mijn vrouw zonder dat er de hele tijd een gedachte is aan de tumoren en de operatie. Er blijkt een lichtheid van bestaan te zijn, waarin dingen onverwacht plaatsvinden, zoals uit je ziekenhuisraam kijken en tussen de gebouwen een paar Japanse bloesems zien staan. Een moment van rust en stilte.

Om het verhaal af te maken. De operatie  in het gespecialiseerde ziekenhuis verliep uitstekend en na vijf dagen was ik weer thuis. Wel zei de chirurg dat met dit soort leveroperaties ontstekingen konden ontstaan. Ik dacht nog ik ben in goede conditie en dat zal mij wel niet overkomen. Niet dus. Na een week thuis ging ik met koorts weer naar het ziekenhuis en bleek ik dus twee ontstekingen in de lever te hebben. Onmiddellijk werd er een drain geplaatst die de pus moest afvoeren en werd antibiotica gegeven. Dit gebeurde nog drie keer; een week thuis, weer een week ziekenhuis, weer een week thuis en weer naar het ziekenhuis. Je zou kunnen zeggen een eentonig voorjaar.

In al die weken in en uit het ziekenhuis waren er lichamelijke ongemakken, maar er waren veel meer momenten waarvan ik genoot die mijn bestaan verlichtte.