Het was geloof ik Freek de Jonge die ik voor het eerst hoorde zeggen ‘Mens durf te sterven’. Dan denk ik ‘Hoe dan?’, door op een of andere manier uit het leven te stappen? Lijkt mij niet de bedoeling van Freek zijn opmerking.

Na een mislukte studie economie, waarin ik bang was om iets in een groep te zeggen en mijzelf steeds meer afsloot voor andere studenten en tenslotte ook het studeren, ging ik in militaire dienst. Tijdens de introductiebijeenkomst in de kazerne werd gevraagd of iemand in de eetcommissie wilde gaan zitten. Wil ik leren praten in een groep dan is dit een uitgelezen moment om over mijn spreekangst te komen. Tenslotte was mijn moeder kokkin geweest, dus zou ik mij wel redden en zo zag ik mijn arm omhoog gaan en zat vervolgens in de eetcommissie. Hiermee stierf een beetje mijn spreekangst, die natuurlijk alleen in mijn geest zat.
Na militaire dienst ging ik sociale geografie studeren, maar wilde wel voorkomen dat deze studie ook zou mislukken. Tijdens het eerste hoorcollege keek ik rond of ik mij niet bij een groepje kon aansluiten. Ik zag een leuk meisje en ging het volgende college bij haar in de buurt zitten en zij bleek bij een groepje politiek actieve studenten te horen. En zo zat ik in een groepje actiestudenten. Op een keer werd ik gevraagd om voor de aanvang van een college de aanwezige studenten op te roepen om een protestactie tegen de verhoging van het collegegeld bij te wonen. Ik vond dat niet makkelijk om te doen, maar ik wilde de groep niet in de steek laten. En daar stond ik dan tegenover een zaal met honderd studenten. Ik was vooral bang dat iemand iets zou zeggen of vragen en dat ik dan met een mond vol tanden zou staan. Ik vroeg de zaal of ze wilden komen actievoeren. En tenslotte of iemand nog iets te vragen had. Nu ging het komen. Er kwam echter totaal geen reactie uit de zaal en daar stond ik en werd er zelf ook helemaal stil van, zo verwonderd was ik dat niemand wat zei.
Door de stap te zetten om voor de zaal te gaan staan, waren bezwaren en overwegingen die ik van te voren had, weggestorven en was verwondering in de plaats gekomen. Durven sterven is dan niet iets van doen, maar meer het vanzelf verdwijnen van gedachten en doen wat voor je ligt.