Als je ziet hoe hard er getraind wordt door bijvoorbeeld sporters dan is het logisch dat oefening kunst baart, mits het in de wedstrijd eruit komt. Echter dat is niet altijd het geval en dat dan los van het talent dat iemand heeft, want talent is een gave die je meegekregen hebt.
Ook talentvolle spelers trainen echter en het ziet er in wedstrijden zo makkelijk uit. Denk maar eens aan Leonel Messi,Rodger Federer of in een verder verleden aan Mohamed Ali.

Als ik naar mijzelf kijk en het vele trainen dat ik heb gedaan dan vraag ik mij af of het trainen van de vaardigheid van voetballen was of juist overgave aan het moment was. Ik moest een keer een vrije trap in een wedstrijd nemen en schoot de bal perfect inj de kruising. De scheidsrechter vond dat ik de vrije trap moest overnemen omdat hij nog niet gefloten had. Nou ja, ik dacht dat doe ik het op precies dezelfde manier. Zoveel stappen afstand van de bal, in een hoek van vijfenveertig graden en dan de bal raken met de binnenkant van de rechter voet, doorbewegen met de voet zodat de bal met effect de kruising in zou vliegen. Zo gezegd zo gedaan. Helaas de bal vloog over het doel.Eigenlijk was ik meer met het controleren van de vrije trap bezig en natuurlijk het resulstaat ‘ een doelpunt’ in tegensteling tot de eerste keer toen ik voledig in het moment zat en de vrije trap spotaan plaatsvond dan dat ik het controleerde.

Talent en vaardigheid is mooi maar niet het enige in het leven, maar het spontane niet te controleren van het leven  want meespeelt.